یامهدی

صحیفه سجادیه
این کتاب مجموعه دعاها و نیایش‌های آن امام است که به عقیده ویلیام چیتیک، صحیفه سجادیه قدیمی‌ترین کتاب دعا در میان منابع اسلامی و اصیل‌ترین کتاب روحانی دوره‌های اولیه فرهنگ اسلامی است. روایات شیعه این کتاب را از نظر ارزش بعد از قرآن و نهج البلاغه قرار می‌دهند. تعلیمات این کتاب معنوی از الهیات گرفته تا تعلیمات اجتماعی را شامل می‌شود. همچنین ریشه‌های فلسفه و کلام اسلامی و صوفیسم را می‌توان در این کتاب پیدا کرد. زین العابدین در این کتاب نیایش مکرر به ضرورت پیروی از قرآن و حدیث و همچنین ضرورت پیاده‌سازی عدالت در جامعه اسلامی اشاره می‌کند.[۳۸]

مناجات خمس عشر
مناجات خمس عشر یا مناجات پانزده‌گانه مشتمل پانزده دعا و نیایش است منتسب به زین العابدین که برخی محققان آنرا به عنوان مکمل صحیفه سجادیه تلقی کرده آنرا کتاب جداگانه‌ای نمی‌دانند.[۳۹] گونه گونی این دعاها فرد را قادر ساخته تا دعایی را برای خواندن انتخاب کند که تطبیق بیشتری با حال فعلی او دارد.[۴۰][۴۱] این دعاها با «توبه» آغاز می‌شود که اولین قدم در اتصال واقعی به خداوند است.[۴۱]

دعای ابوحمزه ثمالی
به گفتهٔ ابو حمزه ثمالی امام سجاد در ماه رمضان بیشتر شب را به دعا و نیایش می‌گذراند. با شروع روزه دعایی را قرائت می‌کرد که بعدها به دعای ابوحمزه ثمالی معروف شد. این دعا در کتاب مصباح المتحجد شیخ طوسی ثبت شده‌است.

رساله حقوق
رساله حقوق تنها کتاب آن امام است که شکل دعا و حدیث ندارد. به گفته چیتیک اهمیت این کتاب به این دلیل است که به موضوعاتی مشابه صحیفه سجادیه پرداخته اما با سبک و زبانی متفاوت از صحیفه نگاشته شده‌است. در این کتاب زین العابدین تصریح می‌کند که سلسله مراتب اولویت‌ها همیشه باید رعایت شود. فرد قبل از اجتماع می‌آید. معنا قبل از عمل می‌آید و دانش قبل از حرکت. هر فرد وظایف اجتماعی فراوانی دارد اما وابسته به وظایف ضروری تر است: ایمان به خدا و ارتباط مناسب با حقیقت ماورایی